رویکرد نهج‌البلاغه به ظلم و نفاق سیاسی به عنوان دو ضدارزش

اسلام، آیینی ارزش آفرین است؛ با ارزش های ناهنجار و ناهمسوی با کرامت انسانی، مبارزه کرده و نظامی از ارزش­های الهی و انسانی بنیان نهاده است. حضرت علی (ع) برترین مفسر دین و قرآن به شمار می آید که جانش آمیخته با معارف قرآن و زندگی­اش همراه با آن است. پژوهش حاضر، با توجه به مطلب مذکور و تأکید بر اینکه معارف علوی گویاترین، استوارترین و عینی­ترین آموزه­های مرتبط با ابعاد دین و زندگی است و نهج البلاغه، مهم­ترین سندی است که می­تواند اندیشه علوی را گزارش کند، ضدارزش­ها را در حوزه مسائل سیاسی از منظر نهج البلاغه به بحث نهاده است. در آغاز، سیاست را در نگاه حضرت دنبال می­کند، پس از آن دو ضدارزش­ سیاسی ظلم و نفاق را برمی رسد که در نهج­البلاغه نمود بیشتری داشته­اند. البته ادعایی نیست که همه ضدارزش های سیاسی ذکر شده در نهج­البلاغه آورده شده؛ بلکه در حد امکان، مهم ترین مطالب مربوط به موضوع مذکور که در بیانات امام علی (ع) گسترده شده، در قالب عناوینی اصلی آمده و سپس بقیه اشارات وی به صورت ریزموضوعی در بحث گنجانده شده است.